به گزارش دیدبان به نقل از کیهان؛ از همان نخستین روزهای جلسات رأی اعتماد نمایندگان مجلس به وزرای پیشنهادی کابینه تدبیر و امید، قابل پیش‌بینی بود که وزارتخانه‌های انسان‌سازی چون آموزش‌ و پرورش و علوم، به یکی از مناقشه برانگیزترین موضوعات میان مجلسیان و دولتمردان تبدیل شود، که این گونه نیز شد و محمدعلی نجفی و جعفر میلی منفرد در اولین گام از راهیابی به کرسی ریاست وزارتخانه‌های متبوعشان بازماندند.
در این میان اما اوضاع در وزارت علوم بی‌وزیر به گونه‌ای دیگر پیش رفت و رأی «مخالف» نمایندگان به وزارت میلی منفرد، نه تنها تمامیت‌خواهی تیم پشت پرده تغییر در دانشگاه‌‌ها را تعدیل نکرد بلکه ایشان را برای پیشبرد هرچه سریع‌تر اهداف معلق مانده‌شان، جری‌تر نمود! از همین رو بود که پیش از خشکیدن توقیع حکم سرپرستی جعفر توفیقی – مسئول ستاد دانشگاهیان میرحسین موسوی در انتخابات ۸۸ – توسط رئیس جمهور، پروژه ضربتی پاکسازی دانشگاه‌‌ها و مراکز آموزش عالی از وجود هرگونه وابسته عقیدتی به جریان ارزشی انقلاب اسلامی، کلید زده شد!
توفیقی در ۷۲ روز سرپرستی خود توانست رؤسای دانشگاه‌هایی مانند علامه طباطبایی، صنعتی اصفهان، یاسوج و ... را تعویض کند. مضاف بر اینکه زمینه‌چینی و یارکشی سرپرست وزارت علوم دولت یازدهم – به عنوان یکی از اعضای هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی – به منظور برکناری «فرهاد دانشجو» از ریاست دانشگاه آزاد، خود گواهی بر جاده‌صاف‌کنی نامبرده برای وزیر بعد از خود به حساب می‌آمد!
مسئولیت عمده این تغییر و تحولات بر عهده کارگروه کذایی آموزش عالی دولت یازدهم بود که ابتداً وظیفه معرفی وزیر را بر عهده داشت و بعد‌ها توانست نقش مهمی را در انتخاب رؤسای دانشگاه ‌ها ایفا کند. در همین ارتباط جعفر توفیقی، اظهارات قابل توجهی را اظهار می‌دارد: «من مسئولیت کارگروه آموزش عالی برای معرفی وزیر به آقای روحانی را داشتم. در آن زمان ما کارمان را در ستاد ایشان شروع کردیم. کارگروه را شکل دادیم و با بررسی‌های گسترده‌ای که داشتیم موفق شدیم تعدادی را به عنوان نامزد معرفی کنیم. از زمانی که کارگروه در ستاد آقای روحانی شکل گرفت و شروع کردیم به نظرسنجی در مورد وزرای پیشنهادی، واقعاً برای من افتخار بود که تقریباً اکثریت اعضای کارگروه، بنده را به عنوان نفر اول معرفی کردند.»!
علی رغم انتخاب اولیه کارگروه آموزش عالی و اشتیاق زایدالوصف کلیدداران اعتدالی به معرفی توفیقی، اما سرانجام انتشار فیلم سخنرانی تحریک آمیز وی در تجمع فتنه گران دانشگاه تهران، باعث شد تا روحانی در اقدامی پیش دستانه، گزینه سومی را تسلیم مجلس نماید. با رأی اعتماد نمایندگان خانه ملت در ۵ آبان ۹۲، این بار اما درفش تغییرات اتوبوسی در دانشگاه‌‌ها به دست «رضا فرجی‌دانا» افتاد.
اگرچه رئیس اسبق دانشگاه تهران در دولت اصلاحات، اسماً به عنوان وزیر علوم اعتدالیون شناخته می‌شد، اما انتصاب معنی‌دار نام‌های آشنایی چون میلی‌منفرد و توفیقی در رأس کلیدی‌ترین پست‌های وزارتخانه، موجب ‌شد که سیاست‌های کلی آموزش عالی کشور، رسماً بر همان پاشنه‌ای که مجلسیان از آن حذر داشتند، بچرخد!
دیرهنگامی نپایید که از مسئولان ستادی و مدیران ارشد و میانی وزارت علوم گرفته تا رؤسای دانشگاه‌‌ها و پژوهشگاه‌‌ها و حتی آبدارچیان آنها(!)، یکی بعد از دیگری قلع و قمع می‌شدند و عناصر معتدل [بخوانید تجدیدنظرطلب!] جای ایشان را تسخیر می‌نمودند!
در همین زمینه، نگاهی به آمار تغییرات فله‌ای فرجی دانا در ۶ ماهه نخست وزارتش، جالب توجه و البته شگفت انگیز خواهد بود:

۱-دانشگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی / ۲۰ آبان ۹۲
«علی خاکی صدیق» جایگزین «مجید قاسمی»
۲- دانشگاه پیام‌ نور / ۲۰ آذر ۹۲
«ابوالفضل فراهانی» جایگزین «حسن زیاری»
۳- دانشگاه اصفهان / ۲۰ آذر ۹۲
«هوشنگ طالبی حبیب‌آبادی» جایگزین «محمدحسین رامشت»
۴- دانشگاه گیلان / ۲۰ آذر ۹۲
«احمد رضی» جایگزین «عبدالله حاتم‌زاده»
۵- دانشگاه فردوسی مشهد / ۷ دی ۹۲
«محمدکافی» جایگزین «علیرضا عاشوری»
۶- دانشگاه تفرش / ۹ دی ۹۲
«محمدقاسم سحاب» جایگزین «احمدرضا ربانی»
۷- دانشگاه ارومیه / ۱۸ دی ۹۲
«رحیم حب‌نقی» جایگزین «حسن صدقی گمچی»
۸- دانشگاه صنعتی جندی‌شاپور / ۱۸ دی ۹۲
«محمدرضا عصاری» جایگزین «علی‌محمد آخوندعلی»
۹- دانشگاه شهید باهنر کرمان / ۲۱ دی ۹۲
«محمدجواد فدایی فتح‌آبادی» جایگزین «نصرالله گرامی»
۱۰- دانشگاه گلستان / ۲۲ دی ۹۲
«فرهاد یغمایی» جایگزین «عباس قربانی»
۱۱- دانشگاه علوم‌کشاورزی و منابع‌طبیعی گرگان / ۲۲ دی ۹۲
«علی نجفی‌نژاد» جایگزین «رامین رحمانی»
۱۲- دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی(ره) قزوین / ۲۳ دی ۹۲
«سیدابوالحسن نائینی» جایگزین «عبدالعلی آل‌بویه لنگرودی»
۱۳- دانشگاه اراک / ۲۳ دی ۹۲
«سعید حمیدی» جایگزین «رضا صادقی ‌سرابی»
۱۴- دانشگاه تبریز / ۲۵ دی ۹۲
«محمدرضا پورمحمدی» جایگزین «پرویز آژیده»
۱۵- دانشگاه شیراز / ۲۵ دی ۹۲
«مجید ارشاد لنگرودی» جایگزین «محمد مؤذنی»
۱۶- دانشگاه یزد / ۲۵ دی ۹۲
«محمدصالح اولیاء» جایگزین «سیدعلی‌محمد میرمحمدی»
۱۷- دانشگاه خوارزمی / ۲۸ دی ۹۲
«محمدعلی سبحان‌الهی» جایگزین «زهرا حجازی‌زاده»
۱۸- دانشگاه تحصیلات‌ تکمیلی زنجان / ۱۳ بهمن ۹۲
«حمیدرضا محمدی خالصی‌فرد» جایگزین «رسول خدابخش»
۱۹- دانشگاه صنعتی بابل / ۱۳ بهمن ۹۲
«جواد واثقی امیری» جایگزین «عسگر جانعلی‌زاده»
۲۰- دانشگاه علوم‌کشاورزی و منابع‌طبیعی ساری / ۱۹ بهمن ۹۲
«محمدعلی بهمنیار» جایگزین «کریم سلیمانی»
۲۱- دانشگاه مراغه / ۲۸ بهمن ۹۲
«صالح شهابی‌وند» جایگزین «محمد زاد شکویان»
۲۲- دانشگاه تهران / ۲۹ بهمن ۹۲
«محمدحسین امید» جایگزین «فرهاد رهبر»
۲۳- دانشگاه فنی و حرفه‌ای / ۲۹ بهمن ۹۲
«مسعود شفیعی» جایگزین «سهراب رضایی»
۲۴- دانشگاه کاشان / ۱۷ اسفند ۹۲
«عباس زراعت» جایگزین «عباس کتابی»
۲۵- دانشگاه صنعتی شیراز / ۲۰ اسفند ۹۲
«جلیل مقدسی» جایگزین «شاهرخ جم»
۲۶- دانشگاه شاهرود / ۲۱ اسفند ۹۲
«محمدمهدی فاتح» جایگزین «علی مرادزاده»
۲۷- دانشگاه بجنورد / ۲۴ اسفند ۹۲
«احمد محقر» جایگزین «محسن طالب‌زاده»
۲۸- دانشگاه علوم‌کشاورزی و منابع‌طبیعی خوزستان / ۲۴ اسفند ۹۲
«عطاالله سیادت» جایگزین «عبدالله میرمعزی»
۲۹- دانشگاه بیرجند / ۲۷ اسفند ۹۲
«خلیل خلیلی» جایگزین «محمدرضا میری»
۳۰- دانشگاه صنعتی بیرجند / ۲۸ اسفند ۹۲
«خلیل خلیلی» جایگزین «احمد امیرآبادی‌زاده»
۳۱- دانشگاه شهید چمران اهواز / ۲۸ اسفند ۹۲
«محمد رعایایی اردکانی» جایگزین «حسن مروتی»
۳۲- دانشگاه مازندران / ۱۶ فروردین ۹۳
«فخرالدین اصغری» جایگزین «احمد احمدپور»
۳۳- دانشگاه رازی کرمانشاه / ۱۷ فروردین ۹۳
«محمدابراهیم اعلمی ‌آل‌آقا» جایگزین «محمدمهدی خدایی»
۳۴- دانشگاه فسا / ۱۷ فروردین ۹۳
«محمدمهدی مقیمی» جایگزین «حسین شاهسوند حسنی»
۳۵- دانشگاه ایلام / ۲۳ فروردین ۹۳
«رضا صحرایی» جایگزین «طاهر علی‌محمدی»
۳۶- دانشگاه بزرگمهر قائنات / ۲۴ فروردین ۹۳
«محمدحسین شفیعی» جایگزین «محمود عبادیان»
۳۷- دانشگاه محقق اردبیلی / ۲۴ فروردین ۹۳
«گودرز صادقی هشجین» جایگزین «مسعود گنجی»
۳۸- دانشگاه گنبد کاووس / ۳۱ فروردین ۹۳
«حسین گلچینی» جایگزین «علی ستاریان»
۳۹- دانشگاه بناب / ۳۱ فروردین ۹۳
«مجتبی عباسیان» جایگزین «قربانعلی حقیقت‌دوست»
این درحالی است که موارد فوق تنها مربوط به تغییرات در رأس دانشگاه‌های کشور بوده و برکناری‌های گسترده در معاونت ها، مدیران استانی، پارک‌های علمی و فناوری، پردیس ‌ها و پژوهشگاه ‌ها و...؛ در آمار مذکور لحاظ نشده است!
جالب آنکه، طی ماه‌های اخیر دموکراسی فرمایشی فرجی‌دانا برای انتخاب رؤسای دانشگاه‌ها، ضمن فرار از پاسخگویی، نتایجی چون فشار بر شورای عالی انقلاب فرهنگی را در پی داشته است.
در همین ارتباط پس از بالا گرفتن حواشی عزل و نصب‌های ناگهانی، اخیراً کمیته‌هایی با عنوان هیأت‌های ارزیابی وزارت علوم یا به عبارت بهتر کمیته‌های «تصفیه سیاسی» به دانشگاه‌‌ها اعزام می‌شوند که این هیأت‌‌ها بعضاً با برگزاری میتینگ‌های مختلف و تخریب رؤسای کنونی دانشگاه‌‌ها فضا را برای برکناری آن‌ها مهیا می‌سازند. شنیده‌‌ها حاکی است، این روند تا جایی پیش رفته که تعدادی از رؤسای دانشگاه‌‌ها ترجیح داده‌اند تا پیش از برکناری‌های مفتضحانه، بشکلی آبرومندانه استعفا دهند!سناریوی جدید وزارت علوم را می‌توان دموکراسی کانالیزه شده‌ای نامید که وزیر برای شانه خالی کردن از انتصاب‌ رؤسای دانشگاه‌‌ها آن را طراحی نموده و این درحالیست که روند فعلی گزینش رؤسا، سؤالات بسیاری همچون نحوه انتخاب، شرایط و سوابق کاندیدا‌ها را بی‌پاسخ می‌گذارد!